Bad timing...

 Τα γραμματάκια άρχισαν να χοροπηδάνε άτακτα στη φωτεινή οθόνη του κινητού! Τα μάτια γούρλωσαν στην προσπάθεια να τα διαβάσει σωστά και ο εγκέφαλος με δυσκολία επεξεργαζόταν τα ερεθίσματά τους! ΠΑΝΙΚΟΣ! Μπερδεμένες εντολές στα νεύρα, λανθασμένες διαταγές στους μύες! Η καρδιά ξεκίνησε ως άλλο ταμπούρλο να χτυπάει σε πολεμικούς σκοπούς, οι σιελογόνοι αδένες ανέστειλαν ξαφνικά τη λειτουργία τους κι ένα ασυγκράτητο τρέμουλο κατέλαβε το κορμί της απ'την κορφή ως τα νύχια, λες και βρισκόταν χωμένη στο χιόνι...
"Φεύγω με την πτήση των 08:00 π.μ. Θα έρθεις; Κρατάω το εισιτήριό σου στο χέρι μου και θα σε περιμένω! Αν δε φανείς... τέλειωσαν όλα!"

Ώ, θεοί της έρμης αναβλητικότητας! Όλο το βράδυ έστιβε το μυαλό της να βρει λύσεις, προσπαθούσε απεγνωσμένα να ζυγίσει τα πράγματα σωστά και ν'αποφασίσει τι θα έκανε αν της ζητούσε κάτι τέτοιο! Ήξερε εδώ και μέρες ότι θα έφευγε πολύ σύντομα... Αδύνατον να καταλήξει σε μια απόφαση! Ίσως αύριο να τα κατάφερνε...

Ήπιε ένα-δυο ποτά για να χαλαρώσει κι οι θύμησες από τον τελευταίο τσακωμό τους, έγιναν βελονιές στο βελούδο της ψυχής της... Ήταν τόσο γεμάτη από τη σχέση τους και η σκέψη της απουσίας του έγινε ένα βαθύ παράπονο που της άνοιξε πύλες εκτόνωσης μέσα από ένα κλάμα γοερό. Ούτε που κατάλαβε πώς την πήρε ο ύπνος και μάλιστα με τα ρούχα! Ούτε την ειδοποίηση από το μήνυμά του άκουσε... Ξύπνησε ασυναίσθητα ή επειδή είχε πιαστεί στον καναπέ και μέσα στο σκοτάδι πήρε το κινητό να κοιτάξει την ώρα. Τότε είδε το μήνυμά του...

Με τη φαντασία της, έδωσε ένα δυνατό χαστούκι στο μυαλό της μήπως και συνέλθει και κοίταξε την ώρα. Προλάβαινε! Θα το τολμούσε! Η απόφαση είχε παρθεί με τη βοήθεια της πίεσης του χρόνου και του μηνύματός του! Κομμάτιασε κάθε αναστολή που την κρατούσε δεμένη στην ασφάλεια της καθημερινότητάς της και με καθαρό μυαλό άρχισε να οργανώνει το φευγιό...

Με απαράμιλλα συντονισμένες και γρήγορες κινήσεις, ετοίμασε τη βαλίτσα της και τακτοποίησε κάθε λεπτομέρεια στο σπίτι. Έγραψε  ένα σημείωμα εξηγώντας την κατάσταση και δίνοντας οδηγίες για τα πιο απαραίτητα στη φίλη της στο διπλανό διαμέρισμα, έβαλε το κλειδί στο φάκελο και βγαίνοντας το έριξε κάτω απ'την πόρτα της.

Έφτασε στο αεροδρόμιο στην ώρα της. Τη δική της ώρα όμως...
Γιατί μόλις διάβηκε την είσοδο της αίθουσας, το βλέμμα της έπεσε στο φωτεινό πίνακα και...
Όχι! Δεν ήταν δυνατόν!

 Έμεινε στήλη άλατος για λίγα δευτερόλεπτα, παραφωνία μέσα στο κινούμενο πλήθος γύρω της...

Έψαξε μανιωδώς το κινητό της!
Μα τι στο καλό;;



Έδειχνε μία ώρα πίσω... Το μυαλό της θόλωσε και παρέσυρε και τα μάτια της να κάνουν το ίδιο... Είχε αλλάξει η ώρα και ξέχασε να ρυθμίσει την παλιομοδίτικη συσκευή της!

Μίνα