“ΜΙΚΡΑΣΙΑ ...φεύγαμε και για σένα λέγαμε”

Ήταν μια από εκείνες τις πρώτες -ημερολογιακά μόνο- φθινοπωρινές βραδιές, ευχάριστα ζεστή, με άγγιγμα βαθειά καλοκαιρινό, να σε διαποτίζει σύγκορμα, όπως όταν σε συνεπαίρνει το άρωμα κάποιου που μόλις έχει περάσει από δίπλα σου.

Μια πανάρχαια διαδρομή, ο πεζόδρομος προς το Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού, αφηνόταν νωχελικά στο βηματισμό του κάθε διαβάτη, με μια περιπαικτική θαρρείς διάθεση να τον καθυστερήσει, πλανεύοντάς τον με τις σκοτεινές φιγούρες των δέντρων που κρύβονταν εκεί που οι προβολείς και τα φώτα δεν έφταναν.

Δεν ήταν δύσκολο να πάρεις τα ηνία της φαντασίας και να καλπάσεις προς το παρελθόν, την ώρα που πλησίαζες κι έβλεπες το μνημείο της ρωμαϊκής περιόδου να υψώνεται μπροστά σου, σε αέναη ωδή προς τον έναστρο αττικό ουρανό...

Μα τα φώτα που σε υποδέχονταν πιο πάνω και οι χαρούμενες ομιλίες που πύκνωναν αποπνέοντας νότες ανυπομονησίας, σ'επανέφεραν στην πραγματικότητα. Ευτυχώς! Είχε έρθει η ώρα να εισέλθεις στο υπέροχο αυτό οικοδόμημα.

Ανάμεσα σε πολύ κόσμο, είχες την ευκαιρία να απολαύσεις -όπως ανέβαινες προσεκτικά τα μαρμάρινα σκαλοπάτια- τη θέα του εσωτερικού χώρου μέσα από την αψιδωτή πύλη της εισόδου μπροστά σου! Μαγεία!

Η επενδεδυμένη (κατά την αναπαλαίωση) με πεντελικό μάρμαρο θέση σου, περίμενε να σε υποδεχθεί φιλόξενα, καλυμμένη με το ειδικό μαξιλαράκι.

Ήταν ιδιαίτερη η χαρά να βλέπεις τις περίπου 5000 θέσεις να γεμίζουν σιγά-σιγά και το ίδιο αυξανόταν και η ικανοποίηση από τη σκέψη ότι θα μοιραζόσουν την αποψινή βραδιά με τόσο πολύ κόσμο και με αρκετούς καλούς φίλους!

Το αμέσως σημαντικότερο μετά το χώρο και τη μαγευτική ατμόσφαιρα, ήταν το θέμα της παράστασης!

Με τον τίτλο “ΜΙΚΡΑΣΙΑ ...φεύγαμε και για σένα λέγαμε” η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνας, “τίμησε πραγματικά τις ρίζες της” όπως αναγραφόταν  στη σχετική αφίσα!

Όλοι οι καλλιτέχνες και χορευτές των Συλλόγων, επέδειξαν μοναδική σύμπνοια, συντονισμό και επαγγελματικό επίπεδο στις αποδόσεις τους! Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους όσοι συνετέλεσαν στη διοργάνωση και παρουσίαση του εκπληκτικού αυτού προγράμματος!

Τιμήθηκαν από την παρουσία του Προέδρου τη Δημοκρατίας, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος και του κόσμου που γέμισε ασφυκτικά το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού!

Οι καρδιές όλων των απόγονων των Μικρασιατών -από δεύτερης μέχρι και τέταρτης γενιάς- που βρίσκονταν εκεί, χτύπησαν πολύ δυνατά, αφού οι αλύτρωτες πατρίδες γιγαντώθηκαν εμπρός τους, θεριεύοντας μνήμες ζοφερές αλλά κι εκείνον το μοναδικό πολιτισμό τους που διαχρονικά αποπνέει ατόφιο ελληνικό πνεύμα και ψυχή!

Μέσα από τις αφηγήσεις, τα τραγούδια από τις χορωδίες και τους ερμηνευτές, τους ήχους των παραδοσιακών οργάνων, μέσα από τους υπέροχους απ'όλες τις γωνιές της Μικρασίας χορούς, το έντονο χτυποκάρδι όλων των θεατών ήταν κοινό και η συγκίνηση στον ίδιο υψηλό βαθμό!

Αποκορύφωμα συγκινησιακό, εκείνη η ανατριχιαστικά αγγελική ερμηνεία των χιλιάδων θεατών:

“Στό'πα και στο ξαναλέω

στο γιαλό μην κατεβείς!

Κι ο γιαλός κάνει φουρτούνα

και σε πάρει και διαβείς.

Στό'πα και στο ξαναλέω

μη μου γράφεις γράμματα!

Γιατί γράμματα δεν ξέρω

και με πιάνουν κλάμματα.”

Στην απόλυτη σιωπή, οι χιλιάδες φωνές, τα χιλιάδες δάκρυα και συναισθήματα καθ'όλη τη διάρκεια του τραγουδιού αυτού, απέτισαν έναν ύψιστο φόρο τιμής στους προγόνους που μαρτύρησαν, σε όλους όσοι χάθηκαν τότε, στους παππούδες ή και πατεράδες μας που κατόπιν, στην πατρίδα Ελλάδα, πάλεψαν να ξεπεράσουν τον ξεριζωμό και να επιβιώσουν, συχνά σε αντίξοες συνθήκες, σιωπώντας περήφανα και κλείνοντας μέσα τους θάλασσες τον πόνο!

'Ηταν σαν ένα μυστικιστικό συμβόλαιο που συντάχθηκε μέσα σ'αυτές τις στιγμές και υπογράφτηκε από τη συγκίνηση στις καρδιές μας και την ιερότητα των αρχαίων μνημείων γύρω μας, κάτω από το αμείλικτο βλέμμα του Χρόνου που κυλά καταγράφοντας...

Ήταν μια ικεσία για δικαίωση και μια πίστη πως η Μικρασία θα παραμείνει ζωντανή και θα μεταλαμπαδευτεί με την ίδια αγάπη και την ίδια περηφάνεια και στις επόμενες γενιές!

Φεύγοντας, οι σκέψεις ανάκατες προσπαθούσαν να ηρεμήσουν τον κυματισμό των συναισθημάτων.

Οι πολιτικές τακτικές που επιβουλεύτηκαν, έκαψαν, λήστεψαν, βίασαν, έσφαξαν, ξερίζωσαν, οι ξεκάθαρες γενοκτονίες και η υπέρτατη αδικία εις βάρος των Ελλήνων της Μικρασίας, δεν κατάφεραν να σβήσουν την ελληνικότητα αιώνων των αλύτρωτων πατρίδων και η άνθηση του εκεί ελληνικού πολιτισμού έμεινε απαράμιλλη και μοναδική!

Αυτός ο ελληνικός πολιτισμός της Μικρασίας και η άνθησή της ως το '22, έχουν αποτυπώσει τα ίχνη τους σε κάθε γωνιά της Μικρασιατικής γης και είναι εμφανέστατα στους επισκέπτες μέχρι σήμερα!

Λείπει φυσικά, το ελληνικό στοιχείο που θα τον θέριευε ακόμα πιο πολύ και θα καταστούσε τις αλύτρωτες πατρίδες, υπολογίσιμα κέντρα πνεύματος και ευημερίας, ανά την υφήλιο.

Οι ψυχές όσων βίωσαν την Καταστροφή το '22, σίγουρα φτερούγιζαν γύρω μας αυτό το βράδυ της Κυριακής στο Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού και μας συνόδευσαν ως τον κεντρικό δρόμο, με αισθήματα χαράς και δικαίωσης. Εγώ δε, ένοιωθα ιδιαίτερα συγκινημένη, διότι κουβαλούσα μαζί μου κι ένα μικρούλι βαζάκι με χώμα από τα Βουρλά...

Μίνα Βαμβάκου