"Μαζεύω
τα σύνεργά μου, όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδιασε πια,
τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο
χώμα..." Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Αισθητική, αισθητική, αισθητική... Μάλιστα...
Σε προσωπικό επίπεδο, η άποψη που έχεις για όσα σου αρέσουν και θέλεις να υπάρχουν γύρω σου για να νοιώθεις καλά. Άποψη που έχεις αποκρυσταλλώσει από συναισθήματα που προκαλούνται από τα διάφορα ερεθίσματα που δέχονται οι πέντε αισθήσεις σου.
Ό,τι βλέπεις, ό,τι ακούς, ό,τι γεύεσαι, ό,τι οσφρίζεσαι ή ό,τι αγγίζεις, τα παίρνει το Μυαλό από το χεράκι και τα φέρνει μέσα σε εκείνο το ζεστό χώρο με το χαμηλό φωτισμό και το απαλό λίκνισμα, που λέγεται Ψυχή. Eκεί κάθονται αναπαυτικά και όλα μαζί αρχίζουν να κατασκευάζουν διάφορα πραγματάαακιαα!
Αν τα Ερεθίσματα είναι καλά παιδιά, σκαρώνουν χαμόγελα, ευχαρίστηση, ενθουσιασμό, χτυποκάρδια, ικανοποίηση, γλύκα, χαρές και άλλες ομορφιές.
Αν όμως είναι παλιόπαιδα κι ατίθασα, τότε φτιάχνουν λύπες, ενόχληση, εκνευρισμούς, θυμό, συνοφρυώματα, υψηλή πίεση και άλλα τέτοια αρνητικά πράγματα...
Και στις δύο περιπτώσεις, όλες αυτές οι κατασκευές χαρίζονται στην αυτής μεγαλειότητά της, τη μανδάμ Διάθεση για να μπορέσει να εκφραστεί!
Στη σφαίρα του πραγματικού βέβαια, τα ερεθίσματα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεσή μας...
Φροντίζουμε να διατηρούμε ικανοποιημένη την αισθητική μας για να νοιώθουμε πληρότητα και να έχουμε καλή Διάθεση.
Εάν η αισθητική μας προσβληθεί από κάτι άσχημο, τότε μας πλημμυρίζει η δυσαρέσκεια και ως εκ τούτου η Διάθεσή μας έχει το μαύρο της το χάλι! Άντε, το γκρί (σε μία απόχρωσή του)!
Σ'αυτήν την περίπτωση, πόσο μπορεί αυτό το χάλι να επηρεάσει τη συμπεριφορά μας και πόσο μπορεί να κρατήσει;;;
Δε μιλάμε, φυσικά, για ένα κακόγουστο πίνακα ζωγραφικής, ένα απαίσιο τραγούδι ή ένα κακόγευστο φαγητό!!!
Αυτά, όσο βάναυσα κι αν προσβάλουν την αισθητική μας, τα απομακρύνουμε από κοντά μας ή απομακρυνόμαστε εμείς, βρίσκουμε ένα ποιοτικό αντίδοτο και ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Εδώ, μιλάμε ξεκάθαρα για πράξεις ανθρώπων που -λέμε τώρα- προσέβαλαν την αισθητική μας...
Όταν γίνει κάτι τέτοιο, υπεισέρχονται κάποιοι παράγοντες ουσιαστικοί, τόσο στη διαμόρφωση της μετέπειτα στάσης μας στο πρόσωπο που μας "έπληξε", όσο και στο πόσο θα κρατήσουμε αυτή τη στάση.
Μεταξύ άλλων, ολίγων τινών, πρωταρχικό ρόλο παίζει το ποιος είναι αυτός που διατάραξε την αισθητική μας και συγκεκριμένα, πόσο σημαντικός είναι για εμάς.
Για παράδειγμα, εάν πρόκειται για την ατάλαντη τραγουδίστρια ενός νυχτερινού κέντρου που η κακομοίρα δε διαθέτει ούτε ικανοποιητική εμφάνιση, δεν το συζητάμε! Ή φεύγουμε, ή στην καλύτερη περίπτωση καθόμαστε και το διακωμωδούμε!!! (Το γιατί προσελήφθη εξαρχής δε μας απασχολεί. Μπορεί να είναι η ιδιοκτήτρια του κέντρου ή φίλη του ιδιοκτήτη!)
Άλλος καθοριστικός παράγοντας είναι η πρότερη συμπεριφορά του "παραβάτη" απέναντί μας.
Αν το έχει κάνει επανειλημμένως ή αν είναι η πρώτη του φορά! Ρauvre diable! Επίσης, αν γνωριζόμαστε πολύ καιρό ή λίγο και αν γνωριζόμαστε στενά ή ...φαρδιά!
Σπουδαίο κριτήριο είναι και το κατά πόσον είμαστε γνώστες της ψυχολογικής του κατάστασης, κατά το διάστημα του παραπτώματός του και αν εμπλεκόμαστε ή ευθυνόμαστε κι εμείς γι αυτή του την κατάσταση, έστω και στο ελάχιστο.
Δηλαδή, αν υπέπεσε στο σφάλμα εν καιρώ ειρήνης ή αν λειτουργούσε υπό πίεση αρκετών ατμόσφαιρων και εάν είχαμε γυρίσει κι εμείς καμμιά βαλβίδα αριστερόστροφα!!!
Υπολογίσιμος παράγοντας είναι και η στάση του μαύρου πρόβατου μετά την αποτρόπαια πράξη του, η οποία μας διατάραξε την αισθητική.
Αναγνώρισε την πατάτα που έκανε; Εξήγησε τους λόγους που τον οδήγησαν στην καλλιέργειά της;
Ήηηη... απαξίωσε και μας έγραψε κανονικά και με το νόμο (ή χωρίς το νόμο);
Λαμβάνοντας, λοιπόν, τις απαντήσεις όλων αυτών σοβαρά υπ'όψιν, αποφασίζουμε και δείχνουμε ανάλογα τα "δόντια" μας, ή τα νύχια μας στον ταραξία!!!
Κατεβάζουμε και τα μούτρα ως κάτω το πάτωμα αφού έχουμε σφουγγαρίσει πρώτα και το τραβάμε (το βαρύ πεπόνι) για δυο-τρεις μέρες ή όσο πιστεύουμε ότι απαιτείται για να αποκατασταθεί η πληγείσα αισθητική μας!!
Μεταξύ μας, τώρα, για να είμαστε ειλικρινείς, πιθανότατα συμβαίνουν δύο τινά:
1) Εάν το πρόσωπο περί ου ο λόγος μας είναι σημαντικό, καταπίνουμε το θιγμένο μας γόητρο, γκρινιάζουμε λίγο, βρε αδερφέ, να μας φύγει η πίκρα, βρίσκουμε κάτι καλό για να αποζημιώσουμε την αισθητική μας (ακούμε καλή μουσική, παραδείγματος χάριν) και συνεχίζουμε όπως πριν!
2) Εάν το πρόσωπο αυτό είναι ασήμαντο, τότε φίλοι μου, ίσως βρήκαμε επιτέλους την αφορμή για να το προσπεράσουμε! Να κόψουμε λάσπη που λένε! Eat my dust, αγγλιστί!!
Τόσο απλά είναι τα πράγματα!
Γιατί να δυσκολεύουμε περισσότερο τη ζωή μας, να εκθέτουμε την καημένη αισθητική μας και να χαλάμε και τη ζαχαρένια μας;
Στο κάτω-κάτω της γραφής (ή στο πάνω-πάνω,το ίδιο είναι) η αισθητική μας είναι μόνο η βιτρίνα της ψυχής μας και όχι το εσωτερικό της...
Γιατί όπως είπε και ο Victor Hugo:
"Υπάρχει ένα πιο μεγαλειώδες θέαμα από τη θάλασσα. Είναι ο ουρανός...
Υπάρχει ένα πιο μεγαλειώδες θέαμα από τον ουρανό. Είναι το εσωτερικό της ψυχής..."!!!
Υ.Γ.
Υπάρχει και η περίπτωση να είμαστε και λίγο ψευτρούληδες και ενώ μιλάμε για προσβολή της αισθητικής μας άποψης, στην ουσία είναι προσβολή της προσωπικότητας ή τραύμα ψυχής. Τότε, όμως, η υπόθεση απαιτεί διάλογο μεταξύ των εμπλεκομένων (προς Θεού, όχι με ειδικό!!) αμέσως μόλις υποχωρήσει ο βρασμός!
Δεν το συνεχίζω αυτό, διότι η σημείωση είναι καθαρά ...περί θιγμένης προσωπικής αισθητικής!
(Και πού να δείτε τί γίνεται όταν σε προσβάλλουν αδίκως!!! Αυτό θα το αναλύσουμε άλλη φορά...)
Μίνα
(Διαχρονικό και προς κάθε ενδιαφερόμενο, θύτη ή θύμα.
Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, μαζί ή και καθένα ξεχωριστά :Ρ !!!)
Αισθητική, αισθητική, αισθητική... Μάλιστα...
Σε προσωπικό επίπεδο, η άποψη που έχεις για όσα σου αρέσουν και θέλεις να υπάρχουν γύρω σου για να νοιώθεις καλά. Άποψη που έχεις αποκρυσταλλώσει από συναισθήματα που προκαλούνται από τα διάφορα ερεθίσματα που δέχονται οι πέντε αισθήσεις σου.
Ό,τι βλέπεις, ό,τι ακούς, ό,τι γεύεσαι, ό,τι οσφρίζεσαι ή ό,τι αγγίζεις, τα παίρνει το Μυαλό από το χεράκι και τα φέρνει μέσα σε εκείνο το ζεστό χώρο με το χαμηλό φωτισμό και το απαλό λίκνισμα, που λέγεται Ψυχή. Eκεί κάθονται αναπαυτικά και όλα μαζί αρχίζουν να κατασκευάζουν διάφορα πραγματάαακιαα!
Αν τα Ερεθίσματα είναι καλά παιδιά, σκαρώνουν χαμόγελα, ευχαρίστηση, ενθουσιασμό, χτυποκάρδια, ικανοποίηση, γλύκα, χαρές και άλλες ομορφιές.
Αν όμως είναι παλιόπαιδα κι ατίθασα, τότε φτιάχνουν λύπες, ενόχληση, εκνευρισμούς, θυμό, συνοφρυώματα, υψηλή πίεση και άλλα τέτοια αρνητικά πράγματα...
Και στις δύο περιπτώσεις, όλες αυτές οι κατασκευές χαρίζονται στην αυτής μεγαλειότητά της, τη μανδάμ Διάθεση για να μπορέσει να εκφραστεί!
Στη σφαίρα του πραγματικού βέβαια, τα ερεθίσματα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεσή μας...
Φροντίζουμε να διατηρούμε ικανοποιημένη την αισθητική μας για να νοιώθουμε πληρότητα και να έχουμε καλή Διάθεση.
Εάν η αισθητική μας προσβληθεί από κάτι άσχημο, τότε μας πλημμυρίζει η δυσαρέσκεια και ως εκ τούτου η Διάθεσή μας έχει το μαύρο της το χάλι! Άντε, το γκρί (σε μία απόχρωσή του)!
Δε μιλάμε, φυσικά, για ένα κακόγουστο πίνακα ζωγραφικής, ένα απαίσιο τραγούδι ή ένα κακόγευστο φαγητό!!!
Αυτά, όσο βάναυσα κι αν προσβάλουν την αισθητική μας, τα απομακρύνουμε από κοντά μας ή απομακρυνόμαστε εμείς, βρίσκουμε ένα ποιοτικό αντίδοτο και ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Εδώ, μιλάμε ξεκάθαρα για πράξεις ανθρώπων που -λέμε τώρα- προσέβαλαν την αισθητική μας...
Όταν γίνει κάτι τέτοιο, υπεισέρχονται κάποιοι παράγοντες ουσιαστικοί, τόσο στη διαμόρφωση της μετέπειτα στάσης μας στο πρόσωπο που μας "έπληξε", όσο και στο πόσο θα κρατήσουμε αυτή τη στάση.
Μεταξύ άλλων, ολίγων τινών, πρωταρχικό ρόλο παίζει το ποιος είναι αυτός που διατάραξε την αισθητική μας και συγκεκριμένα, πόσο σημαντικός είναι για εμάς.
Για παράδειγμα, εάν πρόκειται για την ατάλαντη τραγουδίστρια ενός νυχτερινού κέντρου που η κακομοίρα δε διαθέτει ούτε ικανοποιητική εμφάνιση, δεν το συζητάμε! Ή φεύγουμε, ή στην καλύτερη περίπτωση καθόμαστε και το διακωμωδούμε!!! (Το γιατί προσελήφθη εξαρχής δε μας απασχολεί. Μπορεί να είναι η ιδιοκτήτρια του κέντρου ή φίλη του ιδιοκτήτη!)
Άλλος καθοριστικός παράγοντας είναι η πρότερη συμπεριφορά του "παραβάτη" απέναντί μας.
Αν το έχει κάνει επανειλημμένως ή αν είναι η πρώτη του φορά! Ρauvre diable! Επίσης, αν γνωριζόμαστε πολύ καιρό ή λίγο και αν γνωριζόμαστε στενά ή ...φαρδιά!
Σπουδαίο κριτήριο είναι και το κατά πόσον είμαστε γνώστες της ψυχολογικής του κατάστασης, κατά το διάστημα του παραπτώματός του και αν εμπλεκόμαστε ή ευθυνόμαστε κι εμείς γι αυτή του την κατάσταση, έστω και στο ελάχιστο.
Δηλαδή, αν υπέπεσε στο σφάλμα εν καιρώ ειρήνης ή αν λειτουργούσε υπό πίεση αρκετών ατμόσφαιρων και εάν είχαμε γυρίσει κι εμείς καμμιά βαλβίδα αριστερόστροφα!!!
Υπολογίσιμος παράγοντας είναι και η στάση του μαύρου πρόβατου μετά την αποτρόπαια πράξη του, η οποία μας διατάραξε την αισθητική.
Αναγνώρισε την πατάτα που έκανε; Εξήγησε τους λόγους που τον οδήγησαν στην καλλιέργειά της;
Ήηηη... απαξίωσε και μας έγραψε κανονικά και με το νόμο (ή χωρίς το νόμο);
Λαμβάνοντας, λοιπόν, τις απαντήσεις όλων αυτών σοβαρά υπ'όψιν, αποφασίζουμε και δείχνουμε ανάλογα τα "δόντια" μας, ή τα νύχια μας στον ταραξία!!!
Κατεβάζουμε και τα μούτρα ως κάτω το πάτωμα αφού έχουμε σφουγγαρίσει πρώτα και το τραβάμε (το βαρύ πεπόνι) για δυο-τρεις μέρες ή όσο πιστεύουμε ότι απαιτείται για να αποκατασταθεί η πληγείσα αισθητική μας!!
Μεταξύ μας, τώρα, για να είμαστε ειλικρινείς, πιθανότατα συμβαίνουν δύο τινά:
1) Εάν το πρόσωπο περί ου ο λόγος μας είναι σημαντικό, καταπίνουμε το θιγμένο μας γόητρο, γκρινιάζουμε λίγο, βρε αδερφέ, να μας φύγει η πίκρα, βρίσκουμε κάτι καλό για να αποζημιώσουμε την αισθητική μας (ακούμε καλή μουσική, παραδείγματος χάριν) και συνεχίζουμε όπως πριν!
2) Εάν το πρόσωπο αυτό είναι ασήμαντο, τότε φίλοι μου, ίσως βρήκαμε επιτέλους την αφορμή για να το προσπεράσουμε! Να κόψουμε λάσπη που λένε! Eat my dust, αγγλιστί!!
Τόσο απλά είναι τα πράγματα!
Γιατί να δυσκολεύουμε περισσότερο τη ζωή μας, να εκθέτουμε την καημένη αισθητική μας και να χαλάμε και τη ζαχαρένια μας;
Στο κάτω-κάτω της γραφής (ή στο πάνω-πάνω,το ίδιο είναι) η αισθητική μας είναι μόνο η βιτρίνα της ψυχής μας και όχι το εσωτερικό της...
Γιατί όπως είπε και ο Victor Hugo:
"Υπάρχει ένα πιο μεγαλειώδες θέαμα από τη θάλασσα. Είναι ο ουρανός...
Υπάρχει ένα πιο μεγαλειώδες θέαμα από τον ουρανό. Είναι το εσωτερικό της ψυχής..."!!!
Υ.Γ.
Υπάρχει και η περίπτωση να είμαστε και λίγο ψευτρούληδες και ενώ μιλάμε για προσβολή της αισθητικής μας άποψης, στην ουσία είναι προσβολή της προσωπικότητας ή τραύμα ψυχής. Τότε, όμως, η υπόθεση απαιτεί διάλογο μεταξύ των εμπλεκομένων (προς Θεού, όχι με ειδικό!!) αμέσως μόλις υποχωρήσει ο βρασμός!
Δεν το συνεχίζω αυτό, διότι η σημείωση είναι καθαρά ...περί θιγμένης προσωπικής αισθητικής!
(Και πού να δείτε τί γίνεται όταν σε προσβάλλουν αδίκως!!! Αυτό θα το αναλύσουμε άλλη φορά...)
Μίνα
(Διαχρονικό και προς κάθε ενδιαφερόμενο, θύτη ή θύμα.
Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, μαζί ή και καθένα ξεχωριστά :Ρ !!!)
Εξαιρετικο (απο Αρετη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρετή, σ'ευχαριστώ! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή