Όλα εκεί που πήγαιναν
πρίμα και πριμαβέρα
ξέσπασε κορωνοϊός,
χαστούκι από χέρα!
Πάνδημος και παγκόσμιος
άπλωσε σα χολέρα
έβγαλε προγραμματισμούς
καινούριους σε μια μέρα
Έφυγαν και χαθήκανε
άνθρωποι πονεμένοι
κι όλοι μας μονοκοπανιάς
κοιτάμε τρομαγμένοι.
Έντρομοι εκλειστήκαμε
-σύμφωνα με τα μέτρα-
σπίτια μας, υποτακτικά
και δίχως σούρτα-φέρτα.
Μόνο για βόλτα βγαίνουμε
μόνοι μας ή με σκύλο,
(άντε συν έναν συντροφιά)
δυο μέτρα απ'το φίλο.
Ψώνια, γιατροί επιτρέπονται.
Ίσως και φαρμακείο,
έχοντας πάνω μας χαρτί,
πορείας φύλλο ίδιο!
Γράφει απάνω τ'όνομα,
ώρα, ημερομηνία
ποιός είναι ο προορισμός
και όλα τα στοιχεία.
Πάνω μας κι η ταυτότητα,
μήπως μας σταματήσουν
σ'έλεγχο αστυνομικοί
και πρόστιμο μας ρίξουν.
Μέσα στο σπίτι, δράματα
νεύρα και φασαρία...
Είν' η κλεισούρα μας βαρειά
σαγόνια καρχαρία.
Τρώνε, καταβροχθίζουνε
όρεξη μα και γέλιο.
Ψάχνουμε μια διαφυγή
και τρίζει το θεμέλιο.
Έπιπλα πεντακάθαρα,
ρούχα συμμαζεμένα.
Κάναμε όλες τις δουλειές,
τα πάντα παστρεμένα!
Όλα τα επιτραπέζια
βγήκανε στο σαλόνι.
Είδαμε φιλμ τρομακτικό
το φόβο να μειώνει.
Κάθε ταινία παίξαμε,
χόντρυνε κι η κοιλία,
τέρμα επαίξαν μουσικές,
διαβάσαμε βιβλία...
Τι άλλο πια να κάνουμε
τώρα, δεν απομένει!
Ίντερνετ και ξερό ψωμί!
Την έχουμε βαμμένη,
έτσι και το τινάξουνε
χρήστες σ'όλο τον κόσμο!
Τότε θα νιώσουμε θαρρώ
μεγάλο νέο τρόμο!
Κι όταν όλα τελειώσουνε,
ποιος ξέρει πως θα είναι
σχέσεις, δουλειά μα κι η ζωή,
κακέ ιέ, κρετίνε!
Μίνα Βαμβάκου
